گروه جهان/ تنها سه روز مانده به جلسه نشست کنگره امریکا برای تأیید نتایج انتخابات ریاست جمهوری امریکا روزنامه واشنگتن پست فایلی صوتی را منتشر کرد که آتش در خرمن رؤیاهای «دونالد ترامپ» افکند. این فایل صوتی مربوط به گفت‌و‌گوی رئیس جمهوری امریکا با وزیر داخله ایالت جورجیا است که در آن با لحنی تهدید‌آمیز از او می‌خواهد اعلام کند، نتایج انتخابات در این ایالت صحیح نیست.
به گزارش سایت شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، در این مکالمه تلفنی در حالی که «برد رافنسپرگر»، وزیر داخله و مسئول انتخاباتی جورجیا اصرار می‌کند که اعتقاد دارد، انتخابات کامل و بدون شک و تردیدی بوده است، وی را تحت فشار می‌گذارد و به او می‌گوید: «من فقط یک چیز را از تو می‌خواهم، باید 11 هزار و 780 هزار رأی پیدا کنی تا یک رأی بیشتر از آن چیزی باشد که نیاز داریم. باید بگویی دوباره رأی‌ها را شمرده‌اید و متوجه اشتباه شده‌اید.» او در حالی خواستار 11 هزار و 780 هزار رأی شد که «جو بایدن» در این ایالت موفق به کسب 11 هزار و 779 رأی شده بود. در پی این افشاگری، «کاملا هریس» در اظهاراتی تلاش‌های ترامپ را به نقد گرفت و این تلاش‌ها را نشان دهنده سوء‌استفاده از قدرت تلقی کرد.
روزنامه «واشنگتن پست» به این افشاگری بسنده نکرد و مقاله مشترکی از 10 رئیس سابق پنتاگون منتشر کرد که در آن مراتب نگرانی خود را بابت رفتارهای غیرمسئولانه «ترامپ» اعلام کردند. به گزارش «آسوشیتدپرس»، این 10 وزیر دفاع که از هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه هستند، با تأکید بر اینکه پیگیری ادعای تقلب، اقدامی «خطرناک، غیرقانونی و خلاف قانون اساسی، است» هشدار دادند که انجام نشدن مراسم تحلیف مطابق روال همیشگی و خودداری ترامپ از پذیرش نتایج می‌تواند خطرات زیادی را به بار آورد. زیرا مراسم تحلیف بایدن در زمانی رخ می‌دهد که عرصه سیاست بین‌المللی در چالش‌های بسیاری به سر می‌برد.

یک افتضاح کامل برای امریکا

قرار شد دانفورد در مذاکراتش با مقامات نظامی ترکیه برای آنها کاملاً روشن کند که اصلاً دوست ندارد هیج نیروی نظامی ترکیه را در جنوب مرز ببیند. سپس به سناتور لیندسی گراهام تلفن کردم که موضوع را علنی نکند تا دیگران فرصت نکنند تأییدیه ترامپ را برگردانند. او پذیرفت که حرفی در این باره نزند و حتی اعلام آمادگی کرد که به خاطر روابط خوبش با اردوغان حاضر است به او تلفن و تأکید کند که از تصمیم ترامپ حمایت نماید. اما متأسفانه سارا سندرز سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید بدون انجام هماهنگی‌های لازم با کسانی که از واقعیت ماجرا مطلع بودند، یک بیانیه مطبوعاتی صادر کرد و باعث شد سردرگمی زیادی به وجود بیاید. به همین دلیل ما مجبور شدیم توضیح دهیم که «چند صد نیرو» فقط مربوط به شمال شرق سوریه است نه منطقه التنف که در آنجا هم ما 200 نیرو یا حتی بیشتر خواهیم داشت. من با‌وجود سردرگمی به وجود آمده در میان رسانه‌ها مخصوصاً سعی کردم ارقام خیلی دقیق و جزئیات بیشتر را فاش نکنم. همچنین دانفورد به من اطمینان داد که نگرانی‌های به وجود آمده در فرماندهی مرکزی امریکا به‌دلیل اعداد و ارقام متناقض و متضاد را خاموش کرده و آرامش برقرار است. وی گفت: «نگران نباشید هنوز ساختمان پنتاگون به ‌نام شما است.»
به استثنای برخی دست اندازهای گاه و بیگاه در مسیر حرکت، این وضعیت شمال شرق سوریه تا زمان استعفای من از پست مشاور امنیت ملی بود. خلافت سرزمینی داعش حذف شد ولی تهدیدات تروریست‌های وابسته به این گروه کاهشی نداشت. چشم‌اندازها برای تشکیل یک نیروی ناظر چند ملیتی در منطقه حائل مرز ترکیه و سوریه رو به تیرگی می‌رفت ولی حضور نظامی امریکا در منطقه نیز ادامه می‌یافت و تعداد نیروهای ما در مناطق مختلف سوریه دور و بر یک هزار و 500 نفر در نوسان بود. وضعیت موجود تا کی می‌توانست ادامه داشته باشد واقعاً بر کسی معلوم نبود اما دانفورد توانست این وضعیت را تا روز 30 ماه سپتامبر که پایان مدت خدمت وی به‌عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش بود، حفظ کند. دشمنی‌های اردوغان بدون مواجهه با چالش جدی ادامه یافت، شاید به‌دلیل وخیم‌تر شدن شرایط اقتصادی ترکیه و مشکلات سیاسی داخلی اردوغان، دیگر کسی به‌دنبال کنترل دشمنی‌های وی نبود. ترامپ (با‌وجود تأکیدات قبلی خودش) حاضر نشد به‌دلیل خرید سامانه‌های دفاع هوایی اس 400 از روسیه، تحریمی را علیه ترکیه اعمال کند و در این زمینه حتی ابراز نگرانی و ناراحتی اعضای کنگره را نیز نادیده گرفت.
وقتی که ترامپ روز ششم اکتبر 2019 بالاخره جوش آورد و مجدداً دستور خروج نیروهای امریکایی را از سوریه صادر کرد، حدود یک ماهی می‌شد که من کاخ سفید را ترک کرده بودم. پیامد تصمیم ترامپ یک افتضاح کامل برای سیاست امریکا و همچنین اعتبار ما در سطح جهان بود. آیا اگر من بودم می‌توانستم جلوی این پیامد فضاحت بار را مثلاً 9 ماه قبل بگیرم؟ واقعاً نمی‌دانم اما واکنش سیاسی منفی و بسیار قوی که ترامپ از سوی هر دو حزب دریافت کرد، کاملاً قابل پیش‌بینی و قابل توجیه بود. برای جلوگیری از وقوع چنین واکنشی برای بار دوم نیاز به کسی بود که بتواند جلوی اتوبوس در حال حرکت بایستد و یک پیشنهاد جایگزین را پیدا کند که ترامپ نیز آن را بپذیرد. به نظر می‌رسد که این اتفاق نیفتاد و چنین فردی پیدا نشد. البته بعد از خروج من از کاخ سفید خبرهای خوبی هم داشتیم؛ بعد از سال‌ها تلاش، روز 26 اکتبر پنتاگون و سیا «ابوبکر البغدادی» رهبر گروه داعش را در یک عملیات شجاعانه حذف کردند.

زهره صفاری/ یک سال پس از شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان، تغییرات در چارچوب نظم جهانی نیز بتدریج بروز و ظهور یافته است. «کووید19» همان‌طور که اصول زندگی، اقتصاد و حتی نتایج انتخابات را دستخوش تحولات کرد، جهان را نیز به تغییرات دایمی قدرت در بعد اقتصادی و سیاسی کشانده است. با این محور، مجله «فارن پالسی» در گفت‌و‌گو با کارشناسان دیدگاه‌ها در این باره را از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار داده است.
 
فرصتی برای رهبری جهان

جان آلن
رئیس اندیشکده بروکینگز
برندگان واقعی این بحران جهانی -البته اگر باشند- انگشت شمارند. نه به‌دلیل اینکه شرایط غیرقابل کنترل است بلکه به این خاطر که بسیاری از کشورها قادر به مدیریت و ایجاد نظم اجتماعی لازم برای کنترل آن نبودند. این شرایط سبب شد واکسن کووید19 بسرعت به یکی از راه‌های نجات سیستم درهم شکسته بین‌المللی بدل شود. در پایین‌ترین سطح، این شرایط سخت، نقصان سیستم‌های درمانی جهان را ثابت و بسیاری از کشورها را حتی به اولویت‌بندی شهروندانشان برای ارائه خدمات بهداشتی وادار کرد. علاوه بر این بسیاری از کشورها مانند امریکا به جای روی آوردن به یک ائتلاف جهانی برای مبارزه با این ویروس مهلک، به سیاست‌های انزواگرایانه رو آوردند. در نتیجه بتدریج ویروس با حجمی گسترده‌تر جهان را در برگرفت.
در واقع ویروس کرونا با بروز یکسری معضلات به هم پیوسته فراملی لزوم رهبری و بهره‌گیری از راهکارهای چند جانبه و تقویت نظم جهانی را ثابت کرد. بدون شک گرچه علم درنهایت ناجی بشر خواهد بود اما بدون رهبری درست، تعاملات مشترک در برابر این بیماری نتیجه‌ای نخواهد داشت.
 
شکست سیاست های سختگیرانه

استفان ام. والت
استاد دانشگاه هاروارد
همانطور که انتظار می‌رفت، کووید19 انتقال قدرت را از غرب به شرق تسریع کرد و با ایجاد محدودیت‌هایی بر جهانی سازی، جهان را از مسیر روشنگری و کامیابی دور ساخت.
همزمان با بهبودی چین، امریکا و بخش‌های زیادی از اروپا به‌دلیل مدیریت ناکارآمد و عدم واکنش مؤثر به شرایط، با امواج این ویروس دست به گریبان شدند. اما در این الگوی تقابل آن‌طور که پکن و حامیانش سعی در القای آن دارند، قوانین سختگیرانه پاسخ نمی‌دهد. این بیماری همه گیر نه تنها نتوانست مانع از درگیری‌های اخیر میان هند و چین یا کشتار در یمن و سوریه شود که حتی زمینه ساز تشدید رقابت میان امریکا و چین شد. اما خبر خوب اینکه حکومت‌های استبدادی، پوپولیستی و... نتوانستند از این شرایط اضطرار جهان برای تثبیت قدرت خود بهره ببرند. به عبارت دیگر شکست پوپولیست‌ها در اتریش، بریتانیا و آلمان یا کنار رفتن دیکتاتورهایی مانند ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان و از همه مهمتر یک دوره‌ای شدن پوپولیست بزرگ دونالد ترامپ اثباتی بر این ادعا است. اینها همه دلایلی برای امیدواری به آینده است. پس با رعایت فاصله اجتماعی، ماسک زدن و واکسیناسیون همگانی به سمت این دستاوردها خواهیم رفت.
 
کرونا، نقطه عطف نیست

ریچارد هاس
رئیس شورای روابط خارجی
شگفت آور است که هیچ هماهنگی میان سیستم سیاسی کشورها و عملکرد آنها برای مدیریت این پاندمی وجود ندارد. کرونا، شکاف میان امریکا و چین را بیشتر کرده است. در این میان اروپا عملکردی بهتر داشته است چراکه آلمان و فرانسه درکنار یکدیگر قرار دارند و بانک مرکزی اروپا و شورای اروپا نیز فرمان لازم را صادر کرده اند. با این حال امریکا از بعد سیاسی نیز بیشترین آسیب را در این پاندمی دید، به طوری که ناکارآمدی سازمان‌های فدرال در برابر این ویروس و پیامدهای اقتصادی ناشی از آن «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری را نیز به سمت شکست در انتخابات کشاند. با نگاهی وسیع‌تر به هزینه و تبعات بزرگ پاندمی، حتی اگر تست‌گیری وسیع، مدیریت درست و روند درمان بهتری نیز حاصل می‌شد تغییرات محسوسی به دست نمی‌آمد چراکه چالش‌هایی مانند تغییرات آب و هوایی تا رقابت منع استفاده از سلاح هسته‌ای در میان قدرت‌های بزرگ شرایط این عصر را تعریف می‌کند. پاندمی تغییرات اساسی در روابط بین‌المللی ایجاد نکرده بنابراین باید آن را بیش از یک نقطه عطف به‌عنوان یک واقعه مهم قلمداد کرد.
 
تکروها محکوم به شکست هستند

جوزف اس.نای جونیور
استاد دانشگاه هاروارد
جهانی شدن یا وابستگی متقابل قاره‌ها، پاسخی بر تغییرات حمل‌ونقل و فناوری ارتباطی بود و کووید19 بیش از عمق جهانی شدن، شکل آن - سفر کمتر و دیدارهای مجازی بیشتر- را تغییر داد. برخی ابعاد اقتصاد جهانی را  مانند تجارت تحت‌الشعاع قرار داد اما در سرمایه گذاری‌ها چندان تأثیری نداشت. برخی صنایع زنجیره تأمین بومی شدند و نگرانی‌های امنیتی شرکت‌های پیشتاز و دولت‌ها، اولویت را بیش از «این زمان خاص» بر «این مورد خاص» قرار دادند. در حالی که دولت‌ها بر جهانی شدن اقتصاد اثر‌گذار هستند اما این قوانین فیزیکی و بیولوژیکی هستند که ابعاد اکولوژیکی جهانی شدن مانند تغییرات آب و هوایی و شیوع پاندمی را مشخص می‌کنند. دیوارکشی‌ها و تعرفه‌ها نمی‌تواند تهدیدات اکولوژیکی جهانی و فراملی را متوقف کند و فقط می‌تواند موانعی برای سفرها و تبادلات اقتصادی به وجود آورد. اما هیچ دولتی به تنهایی قادر به کنترل این شرایط نیست بنابراین آنها باید همزمان با تفکر سلطه بر اشتراک قدرت با برنامه‌ریزی کنند. تصور نمی‌کنم کشورهای زیادی موضع نسنجیده‌ای در این باره داشته باشند و دیر متوجه شرایط شوند.

 امریکا دیگر بازیگر اصلی نیست

آن ماری اسلاوتر
مدیر اجرایی اندیشکده نیو اَمِریکا
پاندمی ثابت کرد که دولت امریکا بازیگر اصلی در مسائل جهانی به شمار نمی‌رود. دولت ترامپ، امریکا را از سازمان بهداشت جهانی خارج کرد، مانع از پیوستن این کشور به برنامه کوواکس (دسترسی جهانی به واکسن‌ کووید ۱۹) شد و با عملکردی دیرهنگام در ایالت‌های مختلف هزینه سنگینی را به امریکایی‌ها در این پاندمی تحمیل کرد. این در حالی است که جهان بدون هیچ تغییری به مسیر خود ادامه داد. در حال حاضر سازمان‌های مدنی و بشردوست امریکا و دانشگاه‌های آن در همکاری با اتحادیه اروپا و سازمان بهداشت جهانی هسته‌های اصلی «کوواکس» را تشکیل می‌دهند. همچنین شرکت‌های دارویی امریکایی بدون حمایت دولت این کشور نقشی مهم در توسعه، تولید و توزیع واکسن دارند. حتی شرکت‌های اروپایی نیز بسرعت در این مسیر جلو رفتند. بواقع بزرگترین شگفتی پاندمی برای امریکا و جهان تغییر محسوس شرایط ثروتمندان بود. در حالی که این ویروس میلیون‌ها نفر را به کشتن داد و هزینه سنگینی بر اشخاص و مشاغل کوچک وارد آورد اما در بازار سرمایه‌گذاری نتیجه‌ای معکوس داشت که ثروتمندان را غنی‌تر کرد. با این نگاه فاصله‌ها را می‌توان بذر تحولات دانست.

بازگشت دوباره اقتصاد آزاد

کوری شاکه
مدیر میز مطالعات دفاعی مؤسسه امریکن انترپرایز
مهم‌ترین تغییرات در این دوران، اقتصادی خواهد بود. نابرابری درست مانند گسترش خدمات از راه دور نیز توسعه پیدا می‌کنند. همچنین زنجیره تأمین ملی می‌شود یا شرکت‌های پیشتاز دست‌کم سیاست‌های داخلی جدیدی را اتخاذ خواهند کرد. با کاهش سطح اقتصاد، تقاضا برای مواد اولیه خام پایین می‌آید. از طرفی کند شدن جهانی شدن، مزایای پروژه یک کمربند و یک جاده چین را نیز رو به افول می‌برد. در همین حال اقتصادهای بدیع با جذب فرصت‌ها و تغییر بازار کار دستاوردهای خوبی به دست می‌آورند و این تغییرات تبعات سنگینی بر امنیت جهانی دارد. هزینه این ویروس آنقدر وسیع بود که همکاری‌های بین‌المللی در حجمی وسیع بر شناسایی و مدیریت پاندمی‌های آتی متمرکز شده است. همچنین ذائقه بودجه‌ای دولت‌ها از صنایع دفاعی به بهداشت به‌عنوان یکی از بخش‌های مهم امنیت ملی تغییر کرده است. سازمان‌های امنیتی مانند ناتو بر اهداف اقتصادی تمرکز یافتند. قدرت طلبی متوقف شده و اقتصاد آزاد در حال بازگشت به صحنه و قدرت گرفتن است. در این شرایط چین به‌عنوان بزرگترین سرمایه‌گذار جهانی درصدد وصول بدهی‌های خود برآمده و این شرایط بزرگترین فرصت برای امریکا است تا برای ورود چین و هم پیمانانش به سیستم چندجانبه گرای غربی اقدام کند.

دوگانگی شخصیتی جهان

جی جان ایکنبری
استاد دانشگاه پرینستون
پاندمی کرونا، تأثیرات پابرجایی بر تصورات ما از جهان و چشم اندازمان از جهان قرن 21 خواهد داشت. این پاندمی باعث شد تا به وضوح تهدیدهای مشترکی را که وجود دارد، از خطرات به هم پیوستگی جهانی شدن تا هزینه‌های همکاری‌های نافرجام جهانی و شکنندگی نهادهای دموکراتیک را ببینیم و دریابیم. اکنون یک سال از زمانی که پاندمی آغاز شد می‌گذرد و به نظر می‌رسد جهان نه چندان بیش از همیشه خود را در خطر و تحت فشار مسائلی همچون هرج و مرج طلبی، ملی گرایی، جنگ و رقابت‌های امنیتی، ببیند. بشر اکنون تنها خود را در معرض مشکلات و مسائل ناشی از مدرنیته مثل آنچه که علم و فناوری‌های نوین و صنعتی شدن برای او به بار می‌آورند، مشاهده می‌کند. این پاندمی به ما یادآوری کرد که مدرنیته مثل ماجرای دکتر جکیل و آقای هاید است: دنیای مدرن ظرفیت‌های زیادی را برای پیشرفت‌های بزرگ بشر و دستیابی به رفاه فراهم می‌آورد اما در همان حال او را رویاروی مشکلات و تهدیدهای مدرنی مثل تغییرات آب و هوایی و گسترش سلاح‌های هسته‌ای قرار می‌دهد.

تورنتو استار (کانادا):
پاندمی کرونا در ماه‌های گذشته باعث بروز برخی افسردگی‌ها بین کانادایی‌ها شده که نیاز آنها به درمان‌های روانی را افزایش داده و از قضا همین موجب شده است، تحقیقات روی سلامت و بهداشت روان جامعه بیشتر از قبل انجام و نیازهای جامعه برآورده شود.

ایندیپندنت (بریتانیا):
با شیوع نوع جدید ویروس کرونا، بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس تحت فشارهای زیادی است تا دیگر بار قرنطینه کامل اعلام کند. او در مصاحبه با شبکه بی‌بی سی، تحت این فشارها قرار گرفت و در نهایت اعلام کرد، احتمالاً محدودیت‌ها بیشتر خواهد شد.

دیلی صباح (ترکیه):
سیاست جهانی جدید، باعث بروز چالش‌های زیادی شده است. بویژه در مسأله موشک‌های اس 400 که در آن ترکیه در چالش دیپلماتیک کم سابقه‌ای بین امریکا و روسیه قرار گرفت و اکنون نیز مصمم شده است، تا نوعی بی‌طرفی را بین آنان انتخاب کند.